با فرض اینکه انسان و جامعه انسانی از هویت تاریخی برخودارند، به این معنا که با ارجاع به تاریخ و سنت‌های تاریخی رفتار خود راتوضیح می دهند، پرسش از تاریخ، پرسش از تفکر و زیست تاریخی انسان است که هر چندموضوع و دستمایه آن در گذشته است، اما ریشه در باورها و نیازهای کنونی و آینده دارد.
شناسایی علت و چگونگی تأثیر و تداوم گذشته بر حال، همچنین علّت وچگونگی رجوع از حال به گذشته تاریخی، معمای نقش تاریخ» در زیست انسانی است که برچگونگیِ نگرش به تاریخ، همچنین تاریخ سازی از طریق تاریخ‌نگاری تاثیر اساسی دارد.
انسان همواره از آینده ای که پیش رو دارد، ولی وجود ندارد، نگران استو از چیستی آن پرسش کرده و به امر تجربه شده» در گذشته رجوع می کند. بنابراین همیشهانسان و جامعه انسانی در میانه آنچه که در گذشته تجربه کرده است و آنچه که درآینده تجربه خواهد کرد، زیست می کند و نقطه نگرانی‌ها و ارجاعات تاریخی از نقطهعزیمت حال، به گذشته و آینده است. در صورت صحت این برداشت از معمای تاریخ»، گرچهما به تاریخ رجوع می کنیم و به دادهای تاریخی استناد و براساس آن استدلال می کنیم،ولی در واقع ما با نظر به آینده پیش رو، موضوعات و مسائل تاریخی را تعیین و برجسته،یا بازخوانی می کنیم. در واقع سخن از تاریخ و تاریخی بودن پدیده ها در زمان وقوعحادثه، همچنین رجوع تاریخی و بازبینی تاریخ، همواره با نظر به آینده و نه گذشتهصورت می گیرد.
تأملی بر تحول در مفهوم و مصداق جنگ – بخش اول
تاریخی ,گذشته ,آینده ,تاریخ ,انسان ,رجوع ,در گذشته ,با نظر ,و آینده ,نظر به ,به آینده
درباره این سایت