هم اکنون تاریخ نگاری جنگ در ارتش و سپاه به روش نقلی- مستند و برمحور وقایع ی- نظامی دنبال می شود. تحلیل ها نیز بیش از آنکه در چارچوب مبانیو رویکردهای نظری صورت پذیرد، تابع بازتاب رسانه ای و مواضع رسمی بازیگران و یاتحلیل‌گران، درباره وقایع ی- نظامی است. همچنین رویکرد و روش جاری در تاریخنگاری جنگ با تمرکز بر جزئیات وقایع ی- نظامی دنبال می شود. چنین روشی علاوهبر اینکه مانع از ادراک روند کلی جنگ و مسایل اساسی آن خواهد شد، با انتشار اسنادو اخبار جدید، اعتبار نتایج پژوهشی و سندیّت آن، مورد سوال قرار می گیرد.
با فرض صحت ارزیابی یاد شدهاز وضعیت موجود تاریخنگاری جنگ و برای گذار از رویکرد و روش کنونی، باید از طریق نقد وارده بر کارکرد و نتیجه تاریخنگاریجنگ، روش های جدیدی را بر محور پاسخ گوئی به مسایل اساسی جنگ جستجو و مورد توجهقرار داد. به نظرم بررسی های ساختاری و مسئله محور»، در مقایسه با واقعه محورینقلی و مستند در حوزه وقایع ی- نظامی جنگ، علاوه بر اینکه کارکرد مناسب تریبرای پاسخ به نیازهای حال و آینده دارد، از تأثیر پایدارتری برای تبیین تاریخیبرخوردار است.
تأملی بر تحول در مفهوم و مصداق جنگ – بخش اول
جنگ ,ی ,روش ,وقایع ,نظامی ,نگاری ,وقایع ی ,ی نظامی ,نگاری جنگ ,تاریخ نگاری ,علاوه بر ,وقایع ی نظامی ,ی نظامی دنبال
درباره این سایت