پیش از این، یادداشت های متفاوتی را در سایت، در نقد تفکر مناقشه آمیزدر تاریخ نوشتم. مهمترین دلیل برای انتقاد از رویکرد مناقشه آمیز به تاریخ، تقلیلمسایل اساسی تاریخی به امر ی و جاری است که تجربه یک نسل بعنوان میراث ملی رابرای آینده، مخدوش خواهد کرد. بر این باور هستم که چنین رویکردی به تاریخ، در واقعتاریخ را در تاریخ محصور و مانع از تداوم و بهم پیوستگی تجربیات تاریخی در درونتحولات نسلی می شود. زیرا تاریخ هر نسل در درون همان نسل به تمامیّت رسیده و چگونگیتداوم آن، محل نزاع و پرسش قرار می گیرد و در نتیجه تداوم و پیوستگی تاریخ»، بهدلیل رویکرد مناقشه آمیز، جای خود را به گسست در تاریخ» می دهد.
با وجود این، تا کنون علت رویکرد مناقشه آمیز به تاریخ، به ویژه تاریخمعاصر، برای من روشن نبود. در تأملاتی که داشتم، به این نتیجه رسیدم که سرمنشاءرویکرد مناقشه آمیز نگاه هویتی» به تاریخ است. به این معنا که تعریف کیستی وچیستی» خود، در برابر دیگران»، درونمایه مناقشات تاریخی را تشکیل می دهد. اینموضوع از یکسو ریشه در ماهیت تفکر تاریخی» در ایران، با تاثیرپذیری ی دارد،از طرف دیگر؛ مشخصه‌های تحولات تاریخی» موجب تداوم رویکرد مناقشه آمیز و ی بهتاریخ میشود. بنابراین تحولات تاریخی در ایران، از شکل گیری و وقوع، همچنین ارزیابیو نتیجه گیری آن، تحت تأثیر مناقشات هویتی» قرار می‌گیرد. اگر این برداشت صحیحباشد، در واقع میان ماهیت تحولات که ابعاد هویتی دارد، با رویکرد مناقشه آمیز بهتاریخ که حاصل رویکرد هویتی به تجربه گذشته است، نسبت وجود دارد. بنابراین ما ازاین طریق در یک چرخه تکرار در تاریخ» قرار می گیریم و برون رفت از آن، به زمان وتحوّل فکری- فرهنگی نیاز دارد. این گذار بزرگ تاریخی» بدون تغییر در برداشت ازمفهوم زمان و تعیین نسبت هویت با آینده به جای گذشته»، قابل دستیابی نخواهد بود.
تأملی بر تحول در مفهوم و مصداق جنگ – بخش اول
تاریخ ,مناقشه ,رویکرد ,آمیز ,تاریخی ,تداوم ,مناقشه آمیز ,رویکرد مناقشه ,به تاریخ، ,به تاریخ ,آمیز به
درباره این سایت