خاستگاه تاریخ نگاری جنگ، به معنای ثبت و توصیف رخدادهای ی، نظامیو امنیتی، همچنین تجزیه و تحلیل آن، نیروهای مسلح است که پس از حمله عراق، با هدف وروش مختلف به این امر اهتمام ورزیده اند. در واقع مشارکت و مدیریت صحنه نظامی جنگاز سوی نیروهای مسلح و در اختیار داشتن اسناد، نقش مهمی در این زمینه داشته است.به همین دلیل عملکرد نیروهای مسلح در حوزه تاریخ نگاری و تلاش برای تشریح و تبیین وقایعو عملکرد فردی- سازمانی نیروهای مسلح، با هیچ نهاد دیگری از نظر روشمندی، انضباط وحجم انتشار کتاب و نشریه، قابل مقایسه نیست.
نویسندگان متون تاریخی در نیروهای مسلح، بیشتر فرماندهان ویا حاضران و شاهدان وقایع جنگ هستند. به همین دلیل گسترش حوزه تاریخ نگاری جنگ تااندازه ای تحت تأثیر انگیزه‌های فردی- سازمانی نیروهای مسلح، برای تشریح وقایع و عملکردفردی- سازمانی در جنگ بوده است.
ملاحظات یاد شده، تاریخ نگاری جنگ را به تاریخ نظامی» با رویکردتوصیف و تحلیل وقایع و عملکرد فردی- سازمانی نیروهای مسلح محدود کرده و در عین حالموجب نهادگرایی نظامی» در تاریخ نگاری جنگ شده است. چنانکه مناقشات درباره عملکردارتش و سپاه در پیروزی و شکست‌ها، با استفاده از اسناد و گزارش های تاریخی، موجبظهور دوگانگی‌های آماری- تحلیلی در حوزه تاریخ نگاری جنگ شده و درنتیجه میزان اعتبار و سندیت آن را تا اندازه ای مورد سئوال قرار داده است. در عینحال برای ارزیابی کارکرد تاریخ نگاری جنگ، به چند پرسش می توان پاسخ داد:
1- تاریخ نگاری جنگ تا چه اندازه واقعیّاتتاریخی و نقش عوامل و متغیرهای مختلف را در ابعاد ی، نظامی، فرهنگی، اقتصادی واجتماعی، تشریح و تبیین کرده است؟
2- کارکرد تاریخ نگاری نظامی» جنگ، در اقناعسازی جامعه و پاسخ به پرسش درباره نظام فکری، طراحی و تصمیم‌گیری در جنگ و اجرایعملیات ها و نتایج آن چیست و چه تاثیر داشته است؟
3- کارکرد تاریخنگاری جنگ در تبیین یا اصلاحراهبردهای نظامی و عملیاتی در سطح کشور و نیروهای مسلح چیست؟
پاسخ به پرسش های سه گانه و ارزیابی آن، ضرورت های بازبینی تاریخنگاری جنگ را آشکار خواهد کرد.
تأملی بر تحول در مفهوم و مصداق جنگ – بخش اول
جنگ ,نگاری ,تاریخ ,نیروهای ,عملکرد ,مسلح ,تاریخ نگاری ,نگاری جنگ ,نیروهای مسلح ,فردی سازمانی ,و در ,حوزه تاریخ نگاری ,فردی سازمانی نیروهای ,سازمانی نیروهای مسلح،
درباره این سایت