در این یادداشت، مسئله جنگ» بمثابه یک امر استراتژیک با نظر به ماهیتجنگ تعریف شده و تاریخ جنگ» نیز ناظر بر توصیف و تحلیل وقایع ی- نظامی جنگ،در بستر زمان و مکان است. پرسش مورد بحث این است که؛ آیا رویکرد کنونی ما به تجربهتاریخی ملت ایران، جنگ را بمثابه یک مسئله مورد مطالعه و توجه قرار می دهد، یابیشتر جنگ به اعتبار چرایی و چگونگی وقوع رخدادها در زمان و مکان اهمیت دارد؟
فارغ از استدلال مجادله آمیز در پاسخ به پرسش مورد بحث که در یادداشت دیگری مورد بررسی قرار خواهم داد، فرض گرفته ام نگاهما به جنگ تاریخی است و این موضوع یکی از دلائل ترویج تفکر و روش تاریخی به جنگ شده است. مفروض یاد شده این پرسش را در برابر ما قرار می دهد که؛ چرابه مسئله جنگ، نگاه تاریخی صورت گرفته است؟ این پرسش، بمعنای نادیده گرفتن تاریخ‌مندیحوادث دوران جنگ و ضرورت بررسیهای تاریخی نیست، بلکه به اعتبار رویکرد و روش» در ادراک از مسئله جنگ، برای بررسیموضوعیت پیدا کرده است. به این معنا که موضوع تجربه شده در برابر عراق جنگ» است،ولی مسئله جنگ» در بررسی ها جای خود را به تاریخ نگاری وقایع جنگ داده است. خطایادراکی- روشی در فهم از جنگ و جابجایی آن، موجب نادیده گرفتن امکان فهم ازمسئله جنگ و دستاوردهای آن شده است.
به نظر می رسد علت پیدایش خطای ادراکی، ریشه در جایگزینی فهم از انقلاب و رویکرد یبه جای جنگ با رویکرد راهبردی دارد. جامعه ایران پس از پیروزی انقلاب، همه پدیده ها را در چارچوبانقلاب مشاهده و بررسی می کرد. بدون تردید چنین نسبتی وجود داشته است، ولی نگرشجنگ در چارچوب انقلاب، موجب نگرش ی به مسئله جنگ شده و نگرش تاریخی به جنگ در چارچوبتفکر ی شکل گرفته و در این فرایند تفکر راهبردی درباره جنگ مغفول واقع شده است.
تأملی بر تحول در مفهوم و مصداق جنگ – بخش اول
جنگ ,تاریخی ,مسئله ,نگرش ,مورد ,بررسی ,فهم از ,مسئله جنگ ,به جنگ ,شده است ,در چارچوب
درباره این سایت